Hogere regionale rechtbank Oldenburg: Geen verjaringstermijn in 2020

Automobilisten die schade hebben geleden, hoeven zich niet actief te informeren of hun automodel betrokken is bij het miljoenen dollars kostende emissieschandaal. Zelfs de voortdurende berichtgeving in de media over het grootste economische schandaal van Duitsland – ook bekend als Dieselgate – verandert hier niets aan. Volgens het Oberlandesgericht Oldenburg vormt de berichtgeving in de media over de kwestie geen basis voor de verplichting voor consumenten om na te gaan of hun voertuig eveneens met een ontoelaatbaar manipulatie-instrument is gemanipuleerd.

VW faalt met zijn argument

In deze zaak had VW de eiseres beschuldigd van onwetendheid op basis van grove nalatigheid. Deze beschuldiging werd door de rechters van het Oberlandesgericht Oldenburg verworpen en uitvoerig gemotiveerd. Volkswagen AG werd veroordeeld tot terugname van de 9 jaar oude Tiguan van eiser tegen betaling van bijna € 13.600,- (vonnis van 17 juni 2021, zaaknummer 8 U 212/20).

De eiseres heeft niet deelgenomen aan het model van declaratoire vordering en heeft haar rechtszaak tegen VW pas in 2020 aangespannen bij de Arrondissementsrechtbank Osnabrück. Daarmee is de verjaringstermijn reeds ontkend. Het Oberlandesgericht Oldenburg heeft als volgende hogere instantie nu de uitspraak van Osnabrück bevestigd.

Iedereen die van plan is een voertuig te kopen, moet zich informeren over de kenmerken van het voertuig, aldus de rechtbank. Zodra het voertuig eenmaal is gekocht, is het probleem echter opgelost en hoeft de consument niet meer te twijfelen aan de kenmerken van het model. De koper is derhalve niet verplicht om zelf het initiatief te nemen om de kwestie op te helderen. In de regel kent een koper de technische aanduiding van de motor in zijn auto niet, waardoor het voor de consument niet duidelijk is dat zijn auto getroffen is door het emissieschandaal.

Er is geen verplichting voor de consument om onderzoek te doen

In plaats daarvan was actief onderzoek door de slachtoffers nodig om erachter te komen hoe zij zelf door het emissieschandaal werden getroffen. Niemand hoefde er zelf vanuit te gaan dat zijn voertuig een verboden uitschakelvoorziening had, zo staat in de uitspraak. Ook al zou een onderzoek, zoals VW in deze procedure steeds stelt, eenvoudig en kosteloos zijn, dan nog bestaat er in deze situatie geen verplichting voor de eigenaar om te onderzoeken of zijn voertuig door de emissiemanipulatie is getroffen.

Of de door Volkswagen AG aangehaalde brief aan de eigenaar uit februari 2016 voldoende is om aan te nemen dat het gebrek aan kennis van eiser berust op grove nalatigheid, hoeft hier niet te worden beslist. In het onderhavige geval kon de Senaat er niet van overtuigd worden dat er in 2016 een overeenkomstige brief is ontvangen.

Veel slachtoffers die geen maatregelen hadden genomen om verjaring te voorkomen en pas in 2020 hun rechtszaak aanspanden, hebben nu weer hoop. De kern van deze uitspraak: er kan noch van algemene kennis noch van nalatigheid van de eigenaar worden uitgegaan dat zijn voertuig door het emissieschandaal is getroffen – het hangt altijd af van het individuele geval!