ARD-Beitrag vom 11.11.20 zu den Abgasskandal-Klagen - ALAAF?

Is carnaval nog steeds bezig?

Het carnavalsseizoen is geannuleerd. Toch lijkt het bij het lezen van dit artikel net alsof je in zo’n bijeenkomst of in een satirisch programma zit.

De kernboodschap van het rapport in het Plusminus-programma van 11.11.2020 over de rechtszaken in het kader van de emissieschandaal was dat er een ware procesindustrie bestaat. Het bedrijf spant voortdurend nieuwe rechtszaken aan tegen autofabrikanten en legt daarmee de Duitse rechtbanken lam.
Rechtbanken moeten tegenwoordig opslagruimtes ombouwen tot opslagruimtes voor dossiers, rechters zijn overbelast en moeten steeds weer dezelfde zaken behandelen.

Maar dit is slechts één kant van de medaille.

Het PlusMinus-artikel over de rechtszaken in het kader van het emissieschandaal van 11.11.2020

Waarom worden deze rechtszaken eigenlijk aangespannen?

Wat het artikel niet beantwoordt is de vraag ‘waarom’: waarom worden deze rechtszaken in de eerste plaats aangespannen?

Het antwoord is heel eenvoudig: helaas ligt de beslissing volledig bij de autofabrikant.
Omdat tot nu toe geen enkele autofabrikant, of het nu Volkswagen, Audi of Mercedes is, enig besef heeft getoond van wangedrag in het onderzoek naar het emissieschandaal. Ook na de duidelijke uitspraak van het Bundesgerichtshof in mei 2020 werden schadeclaims van opgelichte klanten van autofabrikanten niet erkend.

Als dat het geval zou zijn, zouden de in het artikel genoemde rechtszaken tegen Audi en de daarmee gepaard gaande voorwaarden bij de arrondissementsrechtbank in Ingolstadt helemaal niet nodig zijn. Sinds de Audi Als AG echter geen poging doet om de legitieme en bevestigde schadeclaims van haar ontevreden klanten te erkennen, moet het bedrijf door de rechter gedwongen worden dit wel te doen.

Opgemerkt dient te worden dat het hier gaat om beweringen die al duizenden keren zijn erkend vanwege opzettelijke, immorele schade. De regeling hiervoor is artikel 826 van het Duitse Burgerlijk Wetboek (BGB). Deze regeling is een scherp zwaard, maar stelt wel hoge eisen. In essentie betreft deze bepaling de civielrechtelijke afhandeling van een strafbaar feit.

Hoewel de VW Groep en haar dochterondernemingen, zoals Audi AG, ervan op de hoogte zijn gesteld dat het recht op compensatie onder bepaalde voorwaarden geldig is, moet de benadeelde partij een rechtszaak aanspannen.

Kortom: geen rechtszaak, geen compensatie!

Hoe zou de situatie voor benadeelde consumenten zijn als er geen gespecialiseerde advocatenkantoren aan hun zijde stonden die hen konden helpen bij het claimen van hun claims? De auteurs van het artikel zijn helemaal niet op deze vraag ingegaan.

Als de vordering door de rechtbank wordt toegewezen en de eis tot schadevergoeding daarmee wordt bevestigd, zal het bedrijf in beroep gaan in plaats van het verlies te erkennen.

Financieel gezien is dit zeker een voordeel voor het bedrijf, aangezien maar weinig getroffenen hun voertuig ongebruikt kunnen laten. Daarom blijven ze er onvermijdelijk mee doorgaan. Dit betekent dat de gebruiksvergoeding die de eigenaar betaalt, met elke kilometer toeneemt. Het bedrag aan schadevergoeding dat de fabrikant moet betalen, wordt verlaagd. Een houding die moeilijk te overtreffen is in termen van arrogantie van de zogenaamde machtigen.

De digitalisering van het rechtssysteem werd eenvoudigweg over het hoofd gezien.

Er is nog een ander probleem binnen het rechtssysteem, waar maar eenzijdig naar is gekeken en dat we zelf hebben veroorzaakt. De dringend noodzakelijke digitalisering van het rechtssysteem is de afgelopen jaren eenvoudigweg over het hoofd gezien. De zogenaamde beA – de speciale brievenbus voor advocaten – bestaat al ruim drie jaar en maakt versleutelde en beveiligde elektronische correspondentie binnen de rechterlijke macht mogelijk – dus ook tussen advocaten en de rechtbank. Echter, elke klacht, elk schriftelijk stuk en elke bijlage bij het schriftelijke stuk wordt uitgeprint en op papier aan de rechters overhandigd. Modern werken is anders.

Slechts in enkele uitzonderlijke gevallen vindt er e-mailcommunicatie plaats tussen advocaten en de rechtbank. Een moderne vorm van communicatie – het papierloze kantoor – faalt vanwege de dwang van het rechtssysteem om alles wat elektronisch wordt ingediend op papier af te drukken. Het is duidelijk dat men dan een beroep moet doen op opslagruimtes. En het is geen verrassing dat dit beslag legt op middelen die elders dringend nodig zijn. Het spreekt voor zich dat de rechterlijke macht ook chronisch kampt met personeelstekorten. De dossiers stapelen zich al jaren op en de procedures duren eindeloos. Dat is niets nieuws.

Dus als koppige autofabrikanten consumenten dwingen om rechtszaken aan te spannen om legitieme claims voor schade in te dienen, is dit een goed moment om de digitalisering van het rechtssysteem te bevorderen, al was het maar om moderne communicatie en efficiënt werken mogelijk te maken.